Produkt z STAROPOLSKIM znakiem towarowym też musi być staropolski
Producenci produktów spożywczych chętnie na etykietach swoich produktów posługują się oznaczeniami słownymi i słowno-graficznymi nawiązującymi do tradycji kulinarnej, wiejskości, swojskości, czy domowej kuchni naszych babć i mam. Często więc rejestrują tego rodzaju znaki towarowe. Należy jednak pamiętać, że może się zdarzyć, że znaki te nie będą mogły być używane z uwagi na kolizję z innymi administracyjnymi przepisami np. dotyczącymi znakowania produktów.
ZNAKOWANIE PRODUKTÓW SPOŻYWCZYCH
Szczegółowe wymagania odnoszące się do oznakowania środków spożywczych zawiera rozporządzenie (UE) nr 1169/2011, które w art. 6 wskazuje, że każdemu środkowi spożywczemu przeznaczonemu do dostarczenia konsumentowi finalnemu lub do zakładów żywienia zbiorowego muszą towarzyszyć informacje na temat żywności zgodne z tym rozporządzeniem.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) cyt. rozporządzenia informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w tym co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji. Art. 7 ust. 2 rozporządzenia przewiduje, że informacje na temat żywności muszą być rzetelne, jasne i łatwe do zrozumienia dla konsumenta.
MYLĄCY CHARAKTER OZNAKOWANIA STANOWIĄCEGO ZNAK TOWAROWY
Za wprowadzające w błąd w myśl wskazanych przepisów uznane może być oznaczenie, które stanowi znak towarowy. Kwestię tę badał niedawno NSA. W wyroku z dnia 22.02.2022 roku (II GSK 1674/18) analizie poddane było oznaczenie „Kuchnia STAROPOLSKA”, które używane było dla węgierskiego dania – leczo. NSA zwrócił uwagę, że odwołanie do tradycyjnej, dawnej, polskiej kuchni na etykiecie towaru, który wywodzi się w rzeczywistości z kuchni węgierskiej, a nie polskiej może wprowadzać w błąd. Poza tym, jak podkreślił NSA, towarowi temu nie można przypisać cechy „staropolskości”, która jednoznacznie kojarzy się z wyrobami naturalnymi i domowymi, pozbawionymi sztucznych dodatków, gdyż w składzie produktu zgłaszającego widniał zagęszczać w postaci modyfikowanej skrobi E1422.
CO Z TEGO WYNIKA?
Właściciel znaku towarowego może być „zablokowany” w możliwości używania znaku. Celem znaku towarowego jest umożliwienie dokonania przez konsumenta towaru, bez konieczności zapamiętywania nazw producentów poszczególnych towarów, a jedynie na podstawie znaku towarowego widniejącego na etykiecie lub opakowaniu produktu. Ważne jest zatem, aby oznaczenie było w stanie zapaść odbiorcy w pamięć, tak aby konsument mógł pozytywny zakup powtórzyć lub uniknąć rozczarowującego go produktu. Istotne jest jednak także, aby konsument był w stanie podjąć racjonalną i niezmanipulowaną decyzję zakupową, a może być to zagwarantowane tylko wtedy, gdy zapewnienia producenta co do właściwości i rodzaju produktu są zgodne z rzeczywistymi właściwościami produktu.
ZADZWOŃ
+48 (58) 716 71 68
NAPISZ