NEWAG – CELOWE PSUCIE PRODUKTU?

W rzeczywistości gospodarczej funkcjonuje pojęcie „planowego postarzania produktów” – z ang. planned obosolescence, które jest strategią przedsiębiorców zmierzającą do produkowania towarów o ograniczonej żywotności. Strategia ta ma na celu wymuszenie zakupu nowego towaru, niż jego naprawę. Producenci oprócz postarzania produktów stosują jednak również inne chwyty, które de facto zmuszają odbiorców ich produktów do dalszego korzystania z ich usług – np. posprzedażowych.

Kilka dni temu media obiegła informacja o wykryciu przez zespół hackerów wynajętych przez jeden z magistratów, że w oprogramowaniu pociągów dostarczanych przez firmę NEWAG znajduje się kod, który wywołuje celowe awarie. Przyczyną jego wprowadzenia miało być de facto zmuszanie odbiorców pociągów do korzystania z usług serwisowych firmy NEWAG. Firma zaprzeczyła tym doniesieniom.

Informacje na ten temat podawał m.in. serwis money.pl

W Internecie zaroiło się od wypowiedzi na temat potencjalnej odpowiedzialności NEWAG, w sytuacji potwierdzenia prawdziwości wskazanych pogłosek. Informację na ten temat podawał m.in. Dziennik Gazeta Prawna.

We wskazanych wypowiedziach nie poruszono istotnej kwalifikacji działania NEWAGu tj. czynu nieuczciwej konkurencji polegającego na ograniczaniu prawa do rynku – zawartego w art. 15 ust.1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z nim:

1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, w szczególności przez:

Z powyższego wynika wprost, że działanie, które zmierza do zapewnienia sobie wyłączności w serwisowaniu sprzedawanych pojazdów, wypełnia znamiona wskazanego deliktu. Eliminuje bowiem z rynku usług świadczonych dla tych pojazd innych przedsiębiorców. Stwierdzenie dopuszczenia się wskazanego deliktu związane byłoby oczywiście ze skierowaniem przez odpowiedniego przedsiębiorcy indywidualnego powództwa. W naszym przekonaniu (przy założeniu prawdziwości stawianych zarzutów, takie powództwo byłoby zasadne.