Znak towarowy a „spółka cicha”

Zdarza się, że kilka osób podejmuje wspólne przedsięwzięcie gospodarcze, które firmowane jest na zewnątrz tylko przez jedną z nich. Przyczyny takiego stanu są rozmaite. Czasem to niechęć do formowania spółki prawa handlowego czy nawet cywilnej na samym początku, czasem ktoś pragnie pozostać anonimowy. Zdarza się też, że jedna z osób już prowadzi działalność gospodarczą, więc nowa działalność zaczyna być prowadzona pod tą firmą.

CZYM JEST SPÓŁKA CICHA?

Warto pamiętać, że prowadzenie działalności w tej formie może mieć poważne konsekwencje szczególnie dla tych osób które pozostają w niej anonimowe. W przypadku konfliktu, który niestety często jest stałym elementem wspólnych przedsięwzięć będą w gorszej sytuacji, niż osoby, formalnie występujące w działalności.

W doktrynie i orzecznictwie działalność prowadzona w opisanej wyżej formie traktowana jest jako tzw. spółka cicha. Nie jest to stosunek korporacyjny ale stricte zobowiązaniowy, kwalifikowany jako jedna z form umowy nienazwanej, zawieranej zgodnie z zasadą swobody umów.  O ile generalnie uznaje się, że wspólnik cichy daje wkład do spółki oraz uczestniczy w zysku, nie ma przeszkód aby udowadniać inny zakres uprawnień i uzgodnień między stronami, skoro umowa ma charakter nienazwany.

ZNAK TOWAROWY – SPÓŁKA CICHA

W powyższym kontekście ważne może być pytanie o prawa do znaków towarowych, jakie używane są w działalności. Sama kwestia statusu prawnego „spółki cichej” jest nieco z boku tej problematyki. Uprawnienie do znaku towarowego może bowiem przysługiwać kilku osobom, bez względu na fakt formalnego prowadzenia spółki. W braku jednak jakichkolwiek porozumień w tym zakresie, cisi wspólnicy mogą mieć problemy z wykazaniem swojego uprawienia czy współuprawnienia do znaków. Zasadne wydaje się więc, zabezpieczenie w formie umowy czy nawet nieformalnej korespondencji zasad dotyczących uprawnienia do znaków. W praktyce może się bowiem okazać, że w przypadku konfliktu jedna z osób np. formalnie prowadząca działalność, spróbuje zarejestrować znak towarowy i tym samym zalegitymizować swoje posługiwanie się danym znakiem. Pozostałym osobom, pozostaje wówczas powoływanie się na zarzut „złej wiary”, ewentualnie naruszenia praw autorskich, szczególnie jeśli np. tworzyli graficzną reprezentację znaku. Pomocne mogą okazać się wszelkie dowody związane z ustaleniami co do pomysłu na znak i zakresu korzystania z niego w działalności.